Anioł

05 poniedziałek cze 2023

Posted by Danuta Kamińska in Codzienność, Ewangelizacja, Zdrowie psychiczne

Tagi

#anioł, #biblia, #chrzescijanstwo, #codziennosc, #DanutaKaminska, #dobreslowo, #ewangelizacja, #miłość, #przyroda, #relacje, #rodzina, #słowoboże, #troska, #wdzięczność, #zdrowiepsychiczne

Fot. Danuta Kamińska

Pewnego razu do małej miejscowości przybył strudzony wędrowiec. Od drzwi do drzwi krążył w poszukiwaniu łyżki strawy i ciepłego kąta, ponieważ zbliżała się noc. Słońce już zaszło, ale mieszkańcy nie byli chętni, by przyjąć mężczyznę pod swój dach.

Ruszył więc dalej, choć mrok stawał się coraz gęstszy. Wtem, od strony pobliskich zarośli, dobiegł go niepokojący dźwięk: ni to szczekanie, ni to szloch.

Zatrzymał się więc i wytężył wzrok. W ciemnościach dostrzegł parę szeroko otwartych oczu dziecka i merdającego ogonem psa.

– Zgubiłem się – powiedział maluch, chlipiąc.
– Nie bój się – odparł starszy człowiek.
– Czy jesteś aniołem? – zapytał, pociągając nosem chłopczyk.

Tę noc staruszek spędził w cieple trzaskającego ognia, otoczony wdzięcznością rodziny, której dziecko przyprowadził.

Następnego dnia chłopczyk rozpowiedział we wsi, że widział anioła. Mieszkańcy nie chcieli mu wierzyć.

– Jak wyglądał? – pytali.
Gdy malec opisał wygląd wędrowca, pełni zdziwienia kręcili głowami:
– Był tak blisko, pukał do naszych drzwi, a myśmy go nie rozpoznali!

***

Anioły w ludzkiej skórze są bliżej , niż przypuszczamy!

Cokolwiek

24 środa maj 2023

Posted by Danuta Kamińska in Codzienność, Ewangelizacja, Zdrowie psychiczne

≈ Zostaw komentarz

Tagi

#biblia, #chrzescijanstwo, #codziennosc, #DanutaKaminska, #dobreslowo, #ewangelizacja, #kursBłogosławieni, #nowaewangelizacja, #SESA, #słowoboże, #swiadectwo, #wdzięczność, #zdrowiepsychiczne

Fot. Danuta Kamińska

Jeszcze żyję tym, co wydarzyło się w weekend: kursem „Błogosławieni”. Nie tylko treści tych rekolekcji, ale też rozmowy, spotkania, uśmiechy, gesty życzliwości – to wszystko we mnie jeszcze „pracuje”.
Chociaż codzienność potrafi zaskakiwać i boleśnie przypominać, że „nie jesteśmy jeszcze w chwale”, jak zwykł mawiać nasz znajomy ksiądz, już świętej pamięci, to jednak cel i kierunek pozostaje ten sam: niebo.
Cokolwiek się dzieje, ufam, że po najciemniejszej nocy przyjdzie brzask i w końcu jasny dzień; po etapie zagubienia czy dużego dyskomfortu psychicznego – wróci spokój i poczucie bezpieczeństwa. Po chwili przytłoczenia – lekkość i duchowy oddech.
Ufam Tobie, Panie, cokolwiek się stanie.
I cokolwiek robię, chcę wierzyć, że jesteś tuż obok, że jesteś ze mną. Amen.
***

„Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie, jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi, że od Pana otrzymacie dziedzictwo [wiekuiste] jako zapłatę.” (Kol 3, 23-24a)

Dzień po dniu

27 czwartek kwi 2023

Posted by Danuta Kamińska in Codzienność, Ewangelizacja, Zdrowie psychiczne

≈ Zostaw komentarz

Tagi

#biblia, #chrzescijanstwo, #codziennosc, #DanutaKaminska, #ewangelizacja, #relacje, #wdzięczność, #wiara, #zdrowiepsychiczne

Fot. Danuta Kamińska

Najpiękniejsze jest, gdy budzę się rano, poczucie stałości. Świadomość tego, że moje życie jest w Bożych rękach. Każdy nowy dzień to nowy początek i jednocześnie dobra wiadomość z nieba: „Jestem przy tobie, jestem z tobą”.

Ostatnio przeczytałam piękną zachetę do trwania w Bożej obecności: by podobnie jak baletnica mieć punkt odniesienia. Gdy ona obraca się, kręcąc piruety, musi wracać wzrokiem do stałego punktu, inaczej straci równowagę. Podobnie w życiu, warto wracać w ciągu dnia naszym duchowym wzrokiem do jednego stałego punktu, by nie stracić równowagi duchowej w naszym wirującym i zmieniającym się wciąż świecie.

Tym stałym punktem jest Bożą obecność w naszym życiu. Dzień po dniu. Cokolwiek by się nie działo – On jest. I to jest najważniejsze.

Wstanę

08 środa mar 2023

Posted by Danuta Kamińska in Codzienność, Ewangelizacja, Zdrowie psychiczne

≈ Zostaw komentarz

Tagi

#biblia, #codziennosc, #DanutaKaminska, #dobreslowo, #ewangelizacja, #KursNoweŻycie, #nowaewangelizacja, #NoweZycie, #przyroda, #relacje, #słowoboże, #wdzięczność, #wiara, #zdrowiepsychiczne

Fot. Danuta Kamińska

Czasem trudne doświadczenia lubią się kumulować w jednym dniu, tygodniu czy miesiącu i sprawiają, że trudno się ruszyć – dosłownie i w przenośni. „Nieszczęścia chodzą parami”, mawiają niektórzy. Ja natomiast zauważyłam ostatnio inną prawidłowość: gdy „odblokuje się” we mnie jakiś obszar, dobro i spokój promieniuje też wtedy na inne obszary w moim życiu. Wszystko jest ze sobą w jakiś sposób powiązane.
Potrzebuję czasami dużo cierpliwości, by wyczekać na moment, w którym będę gotowa do tego, by wreszcie wstać.

„Wstanę i pójdę do mojego ojca”- piękne jest to zdanie, bardzo się w nim odnajduję. Nie jestem teologiem, ale jestem wewnętrznie przekonana, że zanim ono zostało wypowiedziane, grunt pod to wyznanie został już przygotowany. Podobnie jak sam powrót – tak bardzo oczekiwany przez ojca z przypowieści. Zanim syn zdążył cokolwiek powiedzieć – już był w ramionach ojca, który go od dawna z daleka wypatrywał.

Widzę, że często brakuje mi tej biblijnej perspektywy. To prawda, że rzeczywistość, w jakiej się na co dzień poruszam, daleka jest od biblijnego podejścia do kwestii „powstania” i powrotu, ale i oczekiwania, i przyjęcia wracających. Nie może to być jednak dla mnie wymówką.
Im dłużej patrzę na tę scenę, tym bardziej ona żyje we mnie.
Im więcej daję sobie czasu, by trwać w ciszy i spokoju, tym więcej sił mam, by w końcu „zebrać się” i wstać.

Wstanę – z mojego zniechęcenia i niezadowolenia.
Wstanę – z duchowej martwoty.
Wstanę – z niewiary i lęku.
Wstanę – z niezgody na własne życie.
Wstanę – z tego, co podcina mi skrzydła.
Wstanę – z żalu i poczucia krzywdy.
Wstanę – z tego, co ściąga mnie w dół.

Wstanę – bo Ty mnie podnosisz.
Amen.

Ma

08 środa lut 2023

Posted by Danuta Kamińska in Codzienność, Ewangelizacja, Zdrowie psychiczne

≈ Zostaw komentarz

Tagi

#biblia, #chrzescijanstwo, #codziennosc, #DanutaKaminska, #dobreslowo, #ewangelizacja, #miłość, #modlitwa, #pomocukrainie, #przyroda, #relacje, #rodzina, #ukraina, #wdzięczność, #zdrowiepsychiczne

Fot. Danuta Kamińska

W korytarzu wiszą zdjęcia w ramkach. Przyglądałam się im dziś przed kolacją. Narty przed pandemią. Jezioro przed wojną. Chyba nikt się nie spodziewał, że będziemy używać takich cezur czasowych…
Oczywiście, nadal obowiązują te „wewnątrzrodzinne” , ale nawet wybierając się dziś po skierowanie na fizjoterapię, przypominałam sobie, czy ostatnio chodziłam na zabiegi w trakcie pandemii, czy już po wybuchu wojny.
Ci, którzy przyjdą po nas, zapewne będą mieli swoje określenia na mijający czas. Może lepiej, że ich teraz nie znamy, ani nawet się ich nie domyślamy.
W Turcji i sąsiadujących z nią krajach być może ludzie długo jeszcze będą dzielić czas na przed trzęsieniem ziemi i po nim. Tak, w tamtych stronach zdarzają się wstrząsy tektoniczne, ale skala kataklizmu, którego jesteśmy świadkami, jest wstrząsającą.
Mamy zwyczaj w naszym domu, że wstawiamy się wspólnie w intencjach osób, które najbardziej potrzebują pomocy. A oprócz tego, włączamy się też (razem z dziećmi) w różnorodne akcje pomocowe. Rozmawiamy o tym, co się dzieje wokół i pokazujemy, jak można realnie pomóc. By naturalne zainteresowanie wydarzeniami ze świata i najbliższej okolicy nie kończyło się na bezradnym wzruszeniu ramionami.

Kiedyś czytałam opowiadanie (obcojęzycznego autora), zatytułowane „Rozgwiazda”. Mowa w nim była o młodym chłopaku, który wrzucał z powrotem do wody rozgwiazdy, którymi usłana była plaża. Jeden z turystów zwrócił mu uwagę na to, że przecież nie zdoła uratować ich wszystkich. Swój wywód zakończył pytaniem o to, jakie ma w takim razie znaczenie to, co robi ten chłopak.
Młody człowiek spojrzał na żyjątko trzymane w dłoniach i przywracając rozgwieździe jej naturalne środowisko, odpowiedział: „Dla tej jednej – ma”.

To, co robisz, może nie uratuje milionów. Ale ma sens dla tego jednego człowieka …wyciągniętego spod gruzów podczas trzęsienia ziemi
…dla człowieka, który znalazł schronienie pod twoim dachem, gdy uciekał przed okrucieństwami wojny
…dla tego jednego człowieka, który jednak nie wpadł w rozpacz, oddzielony od bliskich podczas lockdownu
…dla tego jednego człowieka, za którym się wstawiłeś, mimo że inni się z niego śmiali i nim pogardzali
…dla tego jednego małego człowieka, którego oczy się w końcu roześmiały.

Dobre

03 wtorek sty 2023

Posted by Danuta Kamińska in Codzienność, Ewangelizacja, Zdrowie psychiczne

≈ Zostaw komentarz

Tagi

#biblia, #chrzescijanstwo, #codziennosc, #DanutaKaminska, #dobreslowo, #ewangelizacja, #przyroda, #relacje, #wdzięczność, #zdrowiepsychiczne

Fot. Danuta Kamińska

Chociaż planowanie jest potrzebne i warto się nim zajmować, także w rozpoczynającym się właśnie roku, to ważna jest też świadomość, że wiele z naszych planów może nie zostać zrealizowanych: albo wcale, albo tylko po części ich realizacja się powiedzie, albo nie stanie się to w tym czasie, jaki zakładamy, albo nie w taki sposób, jaki chcielibyśmy. Oczywiście, sporo też z nich doczeka się pewnie pomyślnej realizacji, ale być może równie tyle ewoluuje do okrzyku: „Jak dobrze, że jednak się tak nie stało, jak chciałem (chciałam)!”
„Człowiek myśli, Pan Bóg kryśli”, jak mawiają niektórzy.
Ale, niezależnie od tego jak pomyślny (czyli po naszej myśli) będzie ten najbliższy czas – warto ucieszyć się z tego, co jest DOBRE.

Takie dziś miałam kilkuminutowe zajecie: spojrzałam na słońce przedzierające się przez chmury podziękowałam za to, co jest w moim życiu dobre, zaczynając od koleżanek i kolegów z pracy, z którymi właśnie chwilę wcześniej zamieniłam kilka słów i pośmiałam się.

Wdzięczność pomaga smakować rzeczywistość i nie przegapiać dobra w pogoni za tym, co ma się dopiero wydarzyć. Pozwala ze spokojem odetchnąć i ucieszyć się, bez lęku i stresu.

Nie planowałam tego potoku wdzięczności, ale było to dobre ;)

Jaśminowa

~ codzienność pełna Boga

Archiwa tagu: #wdzięczność

Anioł

Cokolwiek

Dzień po dniu

Wstanę

Ma

Dobre